Contracten schrijven is een kunst. Er zijn geen harde regels over hoe een contract eruit moet zien, en er is geen Artificial Intelligence die een willekeurig contract kan checken of alles er wel in staat. Je moet dus als contractsjurist altijd weer goed opletten of je voor deze deal alle belangrijke elementen hebt opgenomen. De deprimerende conclusie daarbij is dat je altijd wel wat vergeet, dus het beste dat je kunt doen is zorgen dat je niets belangrijks vergeet. Maar wat zijn nu dingen die vaak misgaan?
De opzegging vergeten
Een contract is een verbintenis voor lange tijd. Er kunnen echter altijd redenen zijn om weer uit elkaar te gaan, ook als het contract eigenlijk nog niet afgelopen is. Echter, volgens de wet mag een contract voor een bepaalde tijd niet tussentijds worden opgezegd binnen de looptijd, tenzij daarover afspraken zijn gemaakt. Voorzie je dus dat je wellicht tussentijds weg zou willen, leg dan vast hoe – en eventueel welke afkoopsom je dan moet betalen. Bij contracten zonder tijdsduur (zoals vaak bij licenties) ligt dat anders. Die zijn juist wél opzegbaar als er niets over geregeld is. Maar juist daar moet je je weer afvragen of je dat wel wilt, want als je lang met elkaar samenwerkt wil je niet dat de wederpartij ineens opzegt.
De prijzen niet aanpasbaar
Bij een dienst hoort een prijs, en die komt dan ook vaak al vroeg in het contract terecht. Als dat contract voor een jaar of twee wordt aangegaan, dan wordt er vaak niet nagedacht over hoe de prijs kan groeien met de tijd of de omvang van de dienstverlening. In die periode zal dat immers niet veel veranderen. Maar in de praktijk ga je zulke contracten voor veel langere tijd aan, en dan is het fijn als de prijs mee mag groeien. Dat kan eigenlijk niet als dat niet is vastgelegd. Afspraak is afspraak, ook als die achteraf heel ongunstig voor jezelf blijkt. Neem dus altijd een afspraak op dat prijzen mogen worden herzien, al is het maar bij het eerstvolgende verlengmoment en in goed overleg.
Recht en jurisdictie niet afgestemd
Bij een huwelijksplechtigheid schijnt het ongepast te zijn om te beginnen over ruzies, maar in zakelijke contracten is het heel normaal om daar afspraken over te maken. De daarbij meest voorkomende clausules zijn de rechtskeuze en de forumkeuze, ook wel bevoegde rechtbank. Deze twee lijken hetzelfde maar zijn heel verschillend. De rechtskeuze bepaalt welk wetboek van toepassing is, en de forumkeuze bepaalt welke rechtbank uitspraken mag doen over conflicten die uit het contract komen. Natuurlijk is er grote samenhang tussen die twee: weinig mensen willen dat een Duitse rechter uitspraken gaat doen onder Engels recht, of andersom. Toch zie je vaak dat contracten niet goed afgestemd zijn op dit punt. Er staat bijvoorbeeld wel een rechtskeuze in maar geen forumkeuze. Of bij onderhandelingen is het forum verschoven maar is de rechtskeuze gelijk gebleven. Een simpel iets om op te letten dus. Maar doe het.
De kern staat er niet in
Een contract is het sluitstuk van een onderhandeling over het leveren van een dienst. Je zou zeggen dat een contract dan moet vermelden wat de dienst eigenlijk is. Vaak gebeurt dat echter niet. Een veel voorkomende reden is omdat beide partijen denken dat dit voor zich spreekt: er ligt toch een offerte, of op de site staat toch wat ze gaan doen? Dat kan allemaal wel zo zijn, maar in principe is het contract de afspraak en niets anders. Zeker met een entire agreement clausule is “het stond op de website” geen argument. Neem dus altijd een korte beschrijving op van de eigenlijke dienst. Is er een offerte, hang die dan als bijlage bij het contract.