Contracten schrijven en reviewen komt in de kern neer op de deal tot zijn essentie terugbrengen en in heldere taal op papier zetten. Maar minstens zo populair is het bepalen welke aanvullende clausules je wederpartij denkt nodig te hebben en waarom. Helaas komt het daarbij vaak voor dat men dingen gewoon maar overneemt uit het vorige contract, of omdat men op cursus heeft geleerd dat dat moet. Een greep uit de praktijk van clausules waarvan ook doorgewinterde juristen in mijn ervaring niet goed weten waarom het er staat.
This agreement is binding upon, and inures to the benefit of, the parties and their respective permitted successors and assigns.
Wanneer iemand het contract overdraagt, dan is het handig dat de verkrijgende partij verplicht is dat na te komen. Dat klinkt vanzelfsprekend en dat is het natuurlijk ook. Deze zin heeft dan ook weinig betekenis, maar het staat comfortabel en kan geen kwaad. Daarom laten juristen dit eigenlijk altijd staan.
Customer shall not export and shall not permit the export of any such application to any prohibited or embargoed country or to any denied, blocked, or designated person or entity.
Deze clausule heeft te maken met wetgeving rond het exporteren van cryptografie. Veel wetgeving merkt deze aan als staatsgevaarlijk, vaak in dezelfde categorie als wapens en munitie. Daar gelden strenge regels voor, om te voorkomen dat ‘schurkenstaten’ deze te pakken krijgen. Contractspartijen moeten voorkomen dat de ander deze regels omzeilt, en lossen dat op door in het contract te bepalen dat het niet mag. Want iedereen weet, als op papier staat dat het niet mag, dan zal het niet gebeuren.
Supplier represents and warrants that it has not paid or received money or anything else of value, directly or indirectly, to or from any person of Customer in the course of pursuing this Agreement.
Dit is een zogeheten anti-bribery of anti-omkopingsclausule. Doel van deze verklaring is vastgelegd te krijgen dat de wederpartij (hier de leverancier) niemand bij de klant heeft omgekocht om het contract te sluiten. Mocht achteraf blijken dat dit toch het geval was, dan is er een directe grond om het contract meteen op te zeggen.
This agreement contains the entire understanding of the parties hereto with respect to the transactions and matters contemplated hereby.
Een entire agreement-clausule heeft als doel uit te sluiten dat mensen eerdere contracten, voorontwerpen, emails en dergelijke erbij gaan halen om aan te geven wat de afspraken waren. Dit is het, staat hier, en niets anders.
The Recipient acknowledges that damages alone would not be an adequate remedy for the breach of any of the provisions of this agreement.
Schandalig, denkt iemand een contract te mogen breken en weg te komen met alleen maar schade vergoeden. Stoppen zal hij! Stel je voor dat een rechter daar niet in meegaat, laten we dit maar gauw opschrijven. Onzin natuurlijk: in Nederland – heel Europa eigenlijk – is dit de default uit de wet. Maar het ziet eruit als iets dat geen kwaad kan en mag dus blijven staan.
De sectiekopjes in deze overeenkomst zijn uitsluitend informatief bedoeld en mogen niet worden gebruikt bij de uitleg van enig artikel.
Deze komt opvallend vaak voor in contracten waar überhaupt geen sectiekopjes in staan. Doel is te voorkomen dat iemand zegt “dit artikel staat onder het kopje Rechten Van de Klant, dus het mag niet worden ingeroepen wanneer het gaat om een recht van de leverancier” en dergelijke gezochte interpretaties. In de praktijk trekt de rechter zich hier overigens niets van aan.
De toepasselijkheid van het Weens Koopverdrag is uitdrukkelijk uitgesloten.
Vrijwel ieder ICT-contract dat iets met software doet, vermeldt deze frase. En dat is apart, want het Weens Koopverdrag gaat over koop van spullen, zeg maar dingen die pijn doen als ze op je voet vallen. Iets dat bij software natuurlijk niet het geval is. Het had ooit relevantie: in de jaren tachtig is er wel eens gevonnist dat standaardsoftware (in zo’n doos met folie) verkocht wordt en daarmee onder dat Koopverdrag kon vallen. Sindsdien neemt iedere jurist deze zin op om niet te hoeven studeren wat het Koopverdrag zegt over software.