Met een softwarelicentie wordt het de verkrijger van een stuk software toegestaan deze op een bepaalde manier te gebruiken. Vaak gaat dit gepaard met installatie, maatwerkaanpassingen en trainingen door de leverancier.
Een EULA oftewel End User License Agreement is een softwarelicentie waarbij de verkrijger van de software deze voor eigen nut oftewel als eindgebruiker mag inzetten. Distributie of wederverkoop van de software is hierbij niet toegestaan. De EULA is dus een relatief eenvoudige licentievorm.
De term ‘eindgebruiker’ kan verwarrend zijn. Veelal wordt met de eindgebruiker een consument bedoeld, maar dit is zeker niet altijd het geval. Bij bedrijven moet altijd goed worden opgelet of het gaat om het bedrijf – de contractuele wederpartij – of de individuele werknemer(s) van het bedrijf die feitelijk het (eind-)gebruik maken? Dit zal met name van invloed zijn op het betalingsmodel – als wordt betaald per gebruiker, wie is dan exact de gebruiker – maar ook bij het mogen verspreiden binnen het bedrijf is dit van belang.
Software die onder een EULA wordt verspreid, is bedoeld voor rechttoe-rechtaan eindgebruik. Maatwerkaanpassingen, installatie, acceptatietests, trainingen en dergelijke hebben hierin geen plaats. Betaling, aansprakelijkheid en duur van de licentie natuurlijk wel. Daarnaast kennen EULA’s veel standaardbepalingen zoals een verbod op reverse engineering of aanbieden aan derden, die strikt gesproken overbodig zijn maar zo gebruikelijk dat ze eigenlijk gewoon niet mogen ontbreken.
Ook voor online diensten zoals SaaS wordt wel gesproken van EULA’s. Dit kan verwarrend zijn, omdat bij dienstverlening de licentie/overeenkomst een heel ander karakter heeft. Daarom is het beter hier te spreken van gebruiksvoorwaarden.